Harita keneh jol Pa Islam, menta dibantuan ngakut jawabna, ”Sae mangga ti payun, nambut duit heula bae ayeuna mah sabenggol, mangke digentosan ieu teu aya pun bojo, wah dibantuan ku kuring mah moal lila oge anggeus.”
Tuluy dibere sagobang Pa Isman ti heula, tapi nepi ka anggeusna ngakut Ki Gundik mah teu tembong.
Hiji mangsa manehna nganjang ka ambu Juwi, di dinya nyampak budakna keur gering omongna, ”Iraha ieu Si Ujang geringna? Karunya cing ku emang, jampe tuluy nambaan budak, ari enggus ngomong deui, ”Mangke sore kuring rek nungguan Si Ujang di dieu, karunya ceuk ambu Juwi sae ari rek nungguan mah, sukur bari kuring teger nya ati; tah ieu ududeun candak, mangke sore ulah gagal.”
Ari reup sore Ki Gundik ngahenen bae di imahna, ceuk ambu Jawi ka salakina, ”Naha Ki Gundik euweuh, majar rek nungguan budak.”
Omong salakina, ”Wah maneh mah diandel jelema manis lambe ngan omong wungkul.”
52MALAPAH GEDANG
| Hartina = | malibir henteu netek lamun rek nyaritakeun hiji barang, ulah jol-jol pek ka nu rek dicaritakeun, kudu mayat lamun rek nyaritakeun: Domba |
Dina waktu urang keur pelesir atawa keur nyaba, di tegal-tegal atawa di sawah-sawah sok rea nenjo sasatoan kayaning: Sapi, munding, kuda embe domba jeung sajaba ti dinya; demi nu rek diçaritakeun di dieu nya eta domba.
Tah, ayeuna kakara nyaritakeun domba wungkul, ari mimitina teu harib-harib kana domba, ayeuna mah jol bae ka nu rek dicaritakeun tea.
ATAWA
Si Damin nyokot duit tina lomari bapana dua ringgit, bapana geus boga pikiran, lamun joljol ditanya tangtu eta budak ngangles
