nehna boga rasa disingsieunan, tuluy ngambek nyarekan laklakdasar bari gegeroan.
Asep ngarti yen manehna dicarekan sabab marukanana nyingsieunan Ambu Saban, tapi teu diparosea sanajan nyarekanana meak-meakkeun oge tuluy balik.
Demi isukna bujang Asep papanggih jèung Ambu Saban pokna, ”Bibi! naha kamari nyarekan ka Asep teu puguh-puguh; Asep mah nyingsieunan munding, ari bibi bet lumpat sarta tuluy nyarekan.”
Ambu Saban reuwaseun pisan pokna, ”Masa Allah kutan kitu jeung teu sangka Asep atuh.”
Isukna Abu Saban tuluy ngadeuheusan ka Asep Ubun pokna, ”Nun juragan kuring nyanggakeun ati putih badan bodás tina tumarima kuring kasalahan;jeung sugan teh lain anjeun.”
Asep seuri pokna, ”Keun bae bibi da kula oge teu jadi ati”.
3 AWAK SAMPAYANEUN
Hartina = nu sagala pantes lucu bae ari make papakean
Ujang Piin ditanya ku Si Ambat pokna, ”Piin, ti mana silaing meuli baju?”
Piin: ”Ti pasar, jang.”
Ambat: ”Cing dewek ngajaran, ana prak diajaran teu pantes, omongna,” Ah teu pantes di dewek, mah.”
Ari baju koneng jeung totopong soga ti mana?”
Piin: ”Duka da beunang bapa.”
Ambat: ”Bejana ti si Irom, nu matak dijual deui dimanehna mah ngoplok jeung encitna dusun, totopongna ari dipake ku Si Irom mah bet jiga peang, geura ari dipake di silaing mah ngan jiga alus bae jeung pantes make naon-naon teh.”
Piin seuri pokna, "Hih kapan dewek mah awak sampayaneun kajeun nu goreng ari dipake di dewek jadi semu.”
4 AYA ASTANA SAJEUNGKAL
Hartina : nu pinter, nu gagah, nu bisa, nu mashur, teu kudu
