|
Paribasa teu aya monyét hideungna,
Rurut rérét duwa jin ngalér jeung ngidul.
|
| 13. |
Geus bingung manéhna,
Barang ngarérét ka kulon,
Bet katingal jalma anu eukeur moyan.
|
| 14. |
Enya éta Radén Ahmad nu ngajentul,
Moyan jeung nundutan,
Ngalangkung calik nu lesu,
Carék ejin ka rakana sasauran.
|
| 15. |
Itu akang aya jalma keur ngajentul,
Sugan urang manusa,
Jeung urang tepangan baé,
Sok binangkit kana sagala aturan.
|
| 16. |
Hayu urang ayeuna ménta tulung,
Hayu cék rakana,
Jeung urang sampeurkeun baé,
Sagancangna duwa jin nyampeurkeun Ahmad.
|
| 17. |
Enggeus dongkap duwa jin ka Ahmad jemur,
Kagét Ahmad ningali,
Énggalna putra jin naros,
Pangapunten ajengan anu keur lenggah.
|
| 18. |
Jisim kuring seja naros anu saéstu,
Kalengking (?) ajengan,
Bangsa naon ajengan téh,
Bangsa ejin atawa bangsa manusa.
|
| 19. |
Radén Ahmad gancangan ani saistu,
Yaktosna kaula,
Lain bangsa jin kula téh,
Istu kula bangsa putra kamanusan.
|
| 20. |
Na kumaha agus matak naros kitu,
// karana pun kakang, (58)
|
