Wikipabukon

Kaca:Wawacan Ahmad Muhammad.djvu/172

Ieu kaca geus divalidasi
173
 
28.

Sang putri deui ngalahir,
Kuma panghulu Marmaya,
Ku Engkang candak Wira téh,
Lohong ogé da lumani,
Bubuhan sepuh karamat,
Wantu gandék anu agung.
Hitir alaihi wasalam.

29.

Gancangna ngutus hiji jin,
// nyatur panghulu Marmaya,     (88)
Gancangna anu dicarios,
Umarmaya enggeus mangkat,
Arék ngadeuheus ka raja,
Kebat harita anggeus jung,
Geus teupang raja Ahmad.

30.

Umarmaya enggeus calik,
Papayun-payun jeung raja,
Nya éta parabu anom,
Ngariyung jeung Dewi Soja,
Sadat putu sadat putra,
Sami na korsi lalungguh,
Dén Ahmad akur haturan.

XXVII. PANGKUR

1.

Parbu anom Radén Ahmad,
Gék haturan uwa abdi badé pamit,
Sanajan néangan dulur,
Sakalangkung haying tepang,
Kitu deui tuwang putra saméméh jung,
Seja nyuhunkeun pituah,
Pamrihkeun putra ngungsi,

2.

Muga nyuhungkeun dimanah,
Geus teu hilap ka putri sumangga ngiring,

Dicomot ti "https://su.wikisource.org/w/index.php?title=Kaca:Wawacan_Ahmad_Muhammad.djvu/172&oldid=19370"