191
11. Mantri Ginggi sanggeus nguping, tjarita Aria Kumba, sasambat djeung menta apel, Manri Ginggi teu ngadjawab, dina sadjongdjongan mah, bawaning ku leuwih bingung, jen aja panuhun Kumba.
12. Hanteu lami Manri Ginggi, ngawalon ka Patih Kumba, pêrkara kula nu jaktos, mungguh di waktu ajeuna, kana kahojong kakang, teu atjan tiasa tumut, marga taja pangawasa.
13. Pikeun kana mere adil, kula mah darma utusan, ti kêrsa Ratu Pinutren, Sang Adjêng Ratna Suminar, sarêng garwa Sang Putra, Dewi Pramanik nu estu, kêdah ngahukuman kakang.
14. Kula sanes teu hawatir, mênggah ka salira kakang, mung ku hanteu bisa bae, kaula kana nulungan, malar kawiludjêngan, sakahojong kakang estu, kula teu bisa nêdunan.
15. Ajeuna mah mugi-mugi, ulah djadi rêngat manah, emutkeun papasten bae, kulak tjanggeun bagdja kakang, wajahna masing sabar, barang Kumba geus ngadangu, jen kitu Ginggi djawabna.
16. Ngagerung ngadjěrit tarik, geueuman di djěro guha, tjara berebet geledeg, sasambat ka Radja Putra, pokna duh Sang Pinutra, Pangeran Purnama Sunu, mustika djungdjunan rasa.
17. Mugi Gusti enggal tanghi, abdi njuhunkeun dilajad, ku kêrsa Gusti sajaktos, klajan něda sih piwelas, masihan pangaksama, supados mulus rahaju, sipat wahju marga padang.
18. Mantri Ginggi barang nguping, djêritna Aria Kumba, lir soara gêlap bae, Ginggi dumugi nangkarak, kabanting ku soara, njuuh hanteu bisa nangtung, bawaning ku katorekan.
19. Malah sakabeh pramantri, nu nuguran Sang Pinutra, njaruuh narandang torek, kaasupan sora Kumba, bawaning ku tarikna, katjatur Pangeran Sunu, nu keur djongdjon djadi artja.
20. Kadaring Jang Maha Sutji, barang djěgur sora Kumba, waras djadi artjana teh, ngoredjat sartana gugah, kaluar tina randjang, ngadaligdug lir lulungu, teu kendat ngusanpan raraj.
21. Ngalirik djeung ulak-ilk, sarta kemutan Sang Putra, raos mêntas kulêm bae, anu lamina ngan sadjam, malah djadi kewuhan, manahna Pangeran Sunu, ku dumeh aja di dinja.
22. Marukan teu atjan ngalih, ti bui nagri Ambarak,manahna Pangeran Anom, sarta teu lami ngandika, dina lêbêting manah, naha bui djadi alus, tjara těmpat bandjarkarang.
23. Kapan diri aing tadi, aja dina pangbuian, têmpat anu leuwih kotor, taja samak-samak atjan, tapi ari ajeuna, parabot taja nu suwung, sartana aralus pisan.
Kaca:Wawacan Purnama Alam I.djvu/193
Ieu kaca geus diuji baca